دﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﯿﻦ ﺻﺎﺣﺐ اﺛﺮ ﻣﻌﺮوف ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻌﯿﻦ، مایه فخر و مباهات گیلانیان و ازﻣﻔﺎﺧﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ و ادب اﯾﺮان ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ رود. وی در تاریخ نهم اردیبهشت 1297 در شهر رشت متولد شد و در تاریخ سیزدهم تیر 1350 در تهران به دلیل بیماری درگذشت.
وی استاد زبان فارسی و ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در رﺷﺘﻪ ادﺑﯿﺎت ﻓﺎرﺳﯽ در ایران درﺟﻪ دﮐﺘﺮی ﮔﺮﻓﺖ. دﮐﺘﺮ ﻣﻌﯿﻦ دارای ﺗﺄﻟﯿﻔﺎت و ﻣﻘﺎﻻت ارزﻧﺪه ای در زﻣﯿﻨﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ و ادب ﻓﺎرﺳﯽ اﺳﺖ. وی حدود ۲۳ جلد کتاب تالیف کرد و "فرهنگ معین" در 6 جلد از مشهور ترین و با ارزش ترین تالیفات ایشان است که از منابع معتبر واژگان زبان فارسی به شمار می رود.
دکتر معین به زبان های فرانسه، انگلیسی، عربی و آلمانی تسلط کامل داشت و زبان های پهلوی اوستایی و فارسی باستان و بعضی لهجه های محلی را نیز به خوبی می دانست.
از آثار این استاد بزرگ علاوه بر «فرهنگ معین» می توان به «حافظ شیرین سخن»، «یک قطعه شعر در پارسی باستان»، «شاهان کیانی و هخامنشی در آثار الباقیه»، تصحیح «ارداویرافنامه»، «روزشماری در ایران باستان و آثار آن در ادبیات پارسی»، «پورداوود، ترجمه احوال و آثار»، «مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی»، «حکمت اشراق و فرهنگ ایران» اشاره کرد.
از فعالیت های پر اهمیت دکتر معین همکاری با علامه دهخدا در تنظیم لغت نامه دهخدا است که بعد از در گذشت آن مرحوم بر حسب وصیتش ادامه کار و نشر آن بر عهده دکتر معین قرار گرفت. همچنین اجرای وصیت نیما یوشیج، شاعر معروف و پیشرو اشعار سبک نو بود که دکتر معین را برای بررسی اشعار و نوشته ها و تنظیم و چاپ آن ها وصی خود نموده بود که دکتر معین در هر دو مورد با کمال امانت به اجرای منظور آن شادروانان پرداخت که البته بیماری ممتد به ایشان مهلت نداد که کارهای آغاز شده را به پایان رساند.
آرامگاه دکتر معین بنا به وصیت خودش، به احترام حرم مطهر آقا سید جلال الدین اشرف و علاقه وی به مرحوم علامه بزرگ آقا شیخ حسین وحید، در کنار حشمت رود در شهر آستانه اشرفیه قرار دارد.