مناره ساربان که به برج پیزای اصفهان نیز معروف است یکی از بلند ترین مناره های این شهر و یادگار دوران سلجوقیان می باشد. این مناره در شمال محله جوباره (بخش یهودی نشین اصفهان) واقع شده و 54 متر بلندی و 130 متر ارتفاع دارد.
واژه ساربان در زبان فارسی به معنای شتربان یا نگهبان شتر است و از آنجا که مناره ساربان به عنوان یک سازه منفرد، بلند و شاخص از بیشتر نقاط شهر و بیرون آن به خوبی دیده می شد به نظر می رسد که کاربری اصلی آن راهنمایی و جهت یابی کاروان ها برای دسترسی به مرکز شهر بوده است.
مناره ساربان با آجر چيني برجسته و همچنين آجرهاي تراشيده و كاشيكاري معرق به سبك خط كوفي ريحان تزیين شده است و همچنین از ویژگی های خاص این مناره می توان به وجود سه رشته سنگ نبشته به خط کوفی بر زمینه کاشی اشاره کرد.
مناره ساربان در گذر زمان دچار حدود هشت درجه انحراف به سمت جنوب شرقی شده است و به دلیل بلندی و انحرافش به برج پیزای اصفهان معروف شده است. این مناره در سه طبقه و به صورت بدون پایه ساخته شده است و به نظر می رسد متعلق به بنایی همانند مسجد بوده است که به مرور زمان از بین رفته است. در زیر مناره هم فضایی همانند زیرزمین قرار داشته که چیزی در حدود 70 سال پیش پر شده و دیگر قابل دسترسی نیست.
مناره باستانی و باشکوه ساربان در تاریخ 15 آذر ماه سال 1314 با شماره ثبت 232 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است