مناره گلپایگان از بلند ترین مناره های قرن پنجم هجری قمری می باشد که در شهر تاریخی گلپایگان در غرب استان اصفهان قرار گرفته است. این مناره در خیابان امام خمینی، سه راه آیت طالقانی و روبروی پارک فانوس قرار دارد و به آن "میل گلپایگان" هم گفته می شود.
مناره گلپایگان یکی از بلند ترین و قدیمی ترین مناره های ایران است. این مناره در زمان ساخت خود که دوره حکومت سلجوقیان بوده، بلندترین مناره موجود در ایران محسوب می شد و اکنون بعد از نهصد سال پا برجا ست. مصالح مورد استفاده در این مناره همانند دیگر مناره های به جای مانده از دوره سلجوقیان، آجر و گل می باشد.
مناره گلپایگان 18 متر ارتفاع دارد و در گذشته های دور از آن به عنوان فانوس صحرا هم استفاده می شده است، به این صورت که در قسمت بالای مناره چراغی روشن بوده و این چراغ راهنمای کاروانیان بوده است. مناره گلپایگان دارای دو در، کتیبه ای به خط کوفی بدون تاریخ و منقوش به آیات قرآن به خط کوفی و نیز دو راه پله با 64 پله است که احتمالا دوران ساخت آن، متقارن با احداث مسجد جامع و بازار چهارسوق است.
کنار مناره گلپایگان و در جلوی آن یک شیر سفید سنگی نیز وجود دارد و گفته می شود در گذشته این شیر جفت دیگری داشته که دزدیده شده است.
مناره گلپایگان در تاریخ 28 خرداد سال 1315، با شماره 250 در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.