حافظیه یا آرامگاه حافظ، نام مجموعه ای آرامگاهی بسیار زیبا در شمال شهر شیراز است که از مهم ترین و ارزشمند ترین جا های دیدنی شیراز به شمار می رود. حافظ شیرازی یا همان خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی معروف به لسان‌الغیب، شاعر بزرگ قرن هشتم ایران و یکی از سخنوران نامی جهان است که غزل های او شهره عام و خاص می باشد. حافظ از مشهور ترین شاعران دنیاست و گردشگران زیادی از سراسر ایران و جهان به شوق دیدن آرامگاهش به شهر زیبای شیراز سفر می کنند.
برای ورود به مجموعه حافظیه شیراز می‌توان از چهار درب استفاده کرد. درب اصلی یا درواقع درب جنوبی مجموعه در حد فاصل دو چهارراه ادبیات و حافظیه قرار دارد که دقیقا رو به روی مجموعه ورزشی حافظیه شیراز است. مجموعه حافظیه دارای دو درب در قسمت غربی و یک درب در قسمت شمال شرقی نیز می باشد. مساحت مجموعه حافظیه تقریبا دو هکتار است که از چهار قسمت اصلی تشکیل شده است. محوطه شمالی، حیاط غربی، حیاط شرقی و قسمت ورودی اصلی مجموعه که با نام حیاط جنوبی شناخته می شود. آنچه بیش از همه در این محوطه خود نمایی می کند نارنجستان ها و باغچه های بزرگ و گلدان هایی است که در کنار راهروها قرار دارد و رواق بیست ستونه است. برای بازدید از مقبره حافظ باید از پله های این رواق بالا رفته و به قسمت شمالی مجموعه بروید.
طراحی آرامگاه حافظ اثر ماندگار معمار و طراح شرق شناس فرانسوی آندره گدار است. گدار علاقه خاصی به فرهنگ و هنر ایران داشته و 32 سال در ایران اقامت داشت و خدمت زیادی به فرهنگ و هنر این مملکت کرد.
طراحی اولیه مقبره حافظ به سال 856 هجری قمری، 65 سال پس از وفاتش بازمی گردد. مقبره او طی سال ها تغییرات زیادی را به خود دید و بار ها مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت. شکل امروزی آرامگاه حافظ هشت ستون سنگی دارد که نشان دهنده هشت درب بهشت و همچنین قرن هشتم است که حافظ در آن می زیسته است. سنگ مزار حافظ یک متر از زمین فاصله دارد و دور آن را پنج ردیف پله مدور احاطه کرده است. بر روی بارگاه گنبدی مسی بر روی ستون هایی با ارتفاع ده متر قرار گرفته، این گنبد از درون با کاشی های هفت رنگ معرق کاشیکاری شده است.
آرامگاه حافظ، این اثر ارزشمند تاریخی و فرهنگی در 18 آذر سال 1354، با شماره ثبت 1009 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
.jpg)
_01.jpg)
_01.jpeg)
