آب انبارهای کریمخانی شامل چهار آب انبار به نام های حافظیه، وکیل، دیوانخانه و هفت تن هستند که در دوره زندیه به دستور کریمخان زند و به منظور تهیه آب آشامیدنی مردم در نقاط مختلف شهر تاسیس شده اند. این چهار آب انبار در فاصله سال 1173 تا سال 1178 هجری قمری ساخته شده و حدود 300 سال قدمت دارند. طرح و بنای آب انبارهای کریمخانی از معماری زیبای دوره صفویه بهره مند بوده و از نظر ساختمانی بسیار محکم و زیبا ساخته شده اند. آب جمع شده در این آب انبار با نمک پاشی تصفیه می شد و در اختیار مردم قرار می گرفت. از اردیبهشت ماه سال 1331 که آب مصرفی مردم شیراز لوله کشی شد، استفاده از این آب انبارها نیز به مرور و در طی زمان کاهش پیدا کرد و دهانه آن ها نیز پوشانده شد.
آب انبار وکیل در ضلع شرقی ارگ کریمخان و در جنوب حمام وکیل شیراز قرار گرفته است. این آب انبار دارای مخزن آب بسیار وسیعی است که امکان دستیابی به آب موجود در آن به وسیله یک پلکان سنگی فراهم شده است. آب انبار وکیل دارای بادگیر های بلندی است که در قسمت فوقانی آن برای خنک کردن آب و تهویه فضای داخلی آب انبار تعبیه شده اند. روی بادگیر های آب انبار توسط هنر آجرکاری دوره زندیه زیبا سازی شده است. کانال های آب رسانی آب انبار وکیل هریک دارای ارتفاعی در حدود 60 متر و ضخامت نیم متر هستند و از جنس سنگ و ساروج ساخته شده اند.
پس از آن که آب مورد نیاز مردم از طریق آب های لوله کشی تامین شد و آب انبار وکیل کاربری خود را به عنوان یک منبع تامین آب از دست داد، به صلاحدید سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان فارس این بنا به موزه آب شیراز تبدیل شد.
آب انبارهای کریم خانی در آبان ماه سال 1355 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدند.