آرامگاه بی بی دختران، که در گویش محلی به آن "بی بی دخترون" گفته می شود، متعلق به بی بی خدیجه (ام عبدالله) نوه امام سجاد (ع) می باشد. گفته می شود که این آرامگاه به دستور زنی در زمان سلاطین زندیه بنا نهاده شده است. البته ناملایمتی های روزگار باعث تخریب این آرامگاه شد. بنای دو طبقه امروزی آرامگاه بی بی دختران را متعلق به دوران ایلخانیان می دانند. وجه تسمیه اسم این آرامگاه این است که در زمان های گذشته دختران دم بخت برای گرفتن حاجت خود با بستن پارچه و نخی به ضریح این امامزاده، به ام عبدالله متوسل می شدند و برای همین این آرامگاه با نام بی بی دختران شناخته شد.
ساختمان این مقبره دارای گنبدی بلند است. بنا به صورت دو تاج با یک زیر زمین ساخته شده است. حیاط آن نیز دارای حوضی چهار گوش در جلو آرامگاه و دو باغچه در گوشه آن است.
مقبرهام عبدالله در زیرزمین حیاط قرار گرفته است و همچنین در بیرون از بقعه، در گوشه شمالی قبر "عبدالله مبارک" قرار دارد.
این آرامگاه در کوچه ای منشعب از خیابان شهید دستغیب، در پشت مسجد بیت العباس و در نزدیکی مسجد ایلخانی قرار گرفته است.
آرامگاه بی بی دختران در تاریخ 21 تیر ماه سال 1347 با شماره ثبت 422 بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.