شاهچراغ آرامگاه "میر سید احمد" ملقب به شاه چراغ، پسر موسی کاظم(ع) هفتمین پیشوای شیعیان و برادر امام رضا (ع) است. آرامگاه ایشان بهعنوان بزرگ ترین زیارتگاه مذهبی شیراز و یکی از مهم ترین جاذبههای زیارتی ایران به حساب می آید.
بنای شاهچراغ دارای یک ایوان در قسمت شرق حرم است که دارای نزدیک به چهل متر طول و پنج متر عرض می باشد. این ایوان ده ستون دارد که به نامهای خداوند مزین شده است و نمای جلوی ایوان پر از نقوش اسلیمی حجاری شده بر سنگ است.
از مشخصات دیگر بنا می توان به سقف ایوان اشاره نمود که دارای تزیینات ویژه ای با چوب است. همچنین دوازده حجره دوطبقه در دو طرف حرم ساخته شده است. در گرداگرد صحن 225 رواق وجود دارد. شش درب ورودی در صحن وجود دارد، یکی در سمت جنوب غربی حرم (باب الرضا)، یکی در سمت شمال غربی حرم ( باب موسی بن جعفر) و دو درب در سمت شرق که یکی از آنها به مسجد عتیق می رسد و یک درب شمالی که به بازار منتهی می گردد و درب کنار حرم مطهر سید میرمحمد (باب السجاد) که به خیابان لطفعلی خان متصل است. در دو طرف درب طلایی حرم دو راهرو وجود دارد که به ایوان و حرم می رسد. کاشیکاری های رواقها بسیار زیبا می باشند و چشم ها را به خود خیره می کنند.
درون حرم آیینه کاریهای هنرمندانه ی صورت گرفته است؛ به گونه ای که در یک متر مربع از دو تا دوازده هزار قطعه آینه استفاده شده است. صحن مرکزی حرم مستطیلی به مساحت چهارده هزار متر مربع است که وسط آن یک حوض قرار دارد.
درون حرم یک محراب و یک منبر به صورت یکپارچه سنگ وجود دارد که بر روی آن حجاری صورت گرفته است. به طور کلی آرامگاه شاهچراغ، تزییناتی مرکب از هنرهای آینه کاری، کاشیکاری، حجاری، تزیینات چوب، خطاطی و گچ بری را داراست.
آرامگاه حضرت شاهچراغ (ع) در سال 1321 هجری خورشیدی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.