ویلاتون، اجاره ویلا در شمال کشور

مسجد جامع عتیق که با نام های دیگری همچون مسجد جمعه یا آدینه معروف می باشد قدیمی ترین مسجد شیراز است. ساخت بنای اولیه این مسجد در سال ۲۸۱ هجری قمری در زمان "عمرو لیث صفاری" بوده است. سپس در سال ۷۵۲ هجری قمری شاه اسحاق اینجو ساختمانی در میان مسجد بنا کرد که آن را "دارالمصحف" یا "خدایخانه" نامیدند که مکان نگهداری قرآن مجید و محل تلاوت آن بوده است. مسجد جامع عتیق نخستین هسته مذهبی شهر شیراز بود که علاوه بر کاربرد مذهبی اش نقش اجتماعی و سیاسی فراوانی داشته است. مسجد عتیق دارای شش ورودی در اضلاع مختلف می باشد که مهم ترین آن در ضلع شمالی است که در دوره صفویه بازسازی و مرمت گردیده است.
مردم شیراز باور های عام و خاص زیادی درباره آن دارند. بعضی براین باورند که در زیر خدایخانه ی آن اژدهای خفته (عصای موسی) وجود داشته است. یا اینکه بعضی دیگر می گویند قبله قبل از تغییر به این سو بوده است و به این مکان مسجد الاقصی نیز گفته می شود. بعضی دیگر نیز باورهای دیگری دارند که اساس و ریشه آن فقط بعضی از اعتقادات مردمی بوده که از زمان های گذششته در افکار مردم جا خوش کرده است.
در زمان بسیار دور که سفر حجاج مکه به همراه کاروان انجام می شد و تقریبا دوماه برای رسیدن به مقصد زمان می برد و امکان فرستادن روحانی وجود نداشت، به دلیل پیچیدگی های زیاد مراحل حج  و آمادگی حجاج، از خدایخانه به عنوان کعبه و از مسجد عتیق به عنوان مسجد الحرام استفاده می کردند تا به همه حجاج  آموزش کامل و عملی داده شود.
در این بنا، یک جلد قرآن سی  پاره جز به جز متعلق به دوره شاه اسماعیل صفویه نگهداری  می شد که در تمام صفحات آن گوشه به گوشه نام مسجد جامع عتیق نوشته شده است . همچنین چند قرآن تک جزئی هم وجود داشت که همه این ها هم اکنون به موزه پارس شیراز انتقال یافته است و با دقت و ظرافت خاصی نگهداری می شود.
ضلع شمالی این مسجد که مهم ترین ضلع آن و رو به قبله است، دارای دو درب شمال شرقی و شمالی،  وهمچنین یک ایوان و شبستان است. درب شمالی این مسجد به دروازه امام مشهور می باشد و یک کتیبه قدیمی که دور تا دور آن با کاشی مقرنس کاری شده بر سر در آن قرار داده شده است. این کتیبه در دوره صفویان  به خط علاءالدین جوهری نگاشته شده که بیان کننده ی تاریخ دقیق مرمت مسجد که در سال ۱۰۳۱ هجری قمری می باشد. بر روی چهار کتیبه  دیگر نام دوازده امام بر روی کاشی حک شده و در جرزهای دو سمت  سر در شمالی نصب شده و به همین دلیل است که این درب را به دروازه امام می شناسند.
درب ضلع غربی این بنا ورودی  به حرم حضرت شاهچراغ  است. در ضلع شرقی آن طاقنمای پهن و بلندی قرار دارد که دارای کاشیکاری های زیبایی می باشد. در این ضلع همچنین شبستان مخروبه ای  وجود دارد که کاملا بی استفاده بوده و دیوارهای آن تخریب شده است.
این مسجد بی نظیر با معماری جذاب و چشمگیرش پس از گذشت سالیان دراز همچنان مانند ستاره ای در آسمان شهر تاریخی شیرار  می درخشد و نکته جالب این مسجد این می باشد که بر روی ویرانه های عبادتگاه های قبل از اسلام ساخته شده است. شاید برای اکثر مردم جالب باشد که بدانند حافظ شیرازی شاعر مشهور ایران و جهان در زمان حیاتش هرشب به این مسجد زیبا می رفت و قرآن می خواند.