ویلاتون، اجاره ویلا در شمال کشور

آرامگاه فردوسی، محل خاکسپاری حکیم ابوالقاسم فردوسی در شهر طوس، در بیست کیلومتری شهر مشهد قرار دارد. هنگام در گذشت فردوسی به این دلیل که حکیم بزرگ پیرو مذهب شیعه بود مخالفان شیعه اجازه دفن او در قبرستان شهر را ندادند. به همین دلیل خاکسپاری این شاعر پر آوازه در باغی در شهر توس که متعلق به خود او بود صورت گرفت.

آرامگاه فردوسی بزرگ برای اولین بار در قرن ۱۳ در باغی به وسعت شش هکتار در مقابل یکی از دروازه های شهر (طابران) طوس که به آن (دروازه رزان) می گفتند ساخته شد. این بنای اولیه تا ۱۰۰ سال دوام یافت و پس از آن در طول سال ها بارها تخریب گشت.

در زمان قاجار عده ای از فرهیختگان ایران از جمله ملک الشعرای بهار تصمیم گرفتند آرامگاهی مناسب برای فردوسی بسازند. این بنای ۹۰۰ متری از ستون، سنگ و کاشی ساخته شده است و تزییناتی به سبک معماری هخامنشی روی ستون های آن دیده می شود. بر روی چهار ضلع ارامگاه نیز اشعاری از خود حکیم فردوسی نگاشته شده است. در داخل فضای آرامگاه، بیست ستون مرمری در پایین بنا و هشت ستون در بخش فوقانی قرار دارد. در مقابل بنای عظیم آرامگاه استخر این مجموعه قرار دارد. در جلوی این استخر مجسمه با شکوهی از فردوسی قرار دارد که اثر استاد ابوالحسن صدیقی است. برای داخل استخر سه دسته ده تایی از فواره به شکل گل نیلوفر طراحی شده که نمادی از سی سال رنج و تلاش فردوسی برای خلق شاهنامه است.

در زیر زمین این بنای منحصر به فرد موزه و مقبره خود حکیم فردوسی قرار گرفته که باید از پله ها پایین رفته و وارد سالن بزرگی شد که مقبره در وسط آن جای دارد. مزار مهدی اخوان ثالث هم در بخش غربی و ضلع جنوبی موزه قرار دارد که اخیرا تندیسی از او نیز در این مکان نصب شده است.

در قسمت شمال غربی آرامگاه فردوسی ساختمانی به مساحت ۶۰۰۰ متر مربع وجود دارد که قبلا به عنوان مکانی برای استراحت بازدید کنندگان مورد استفاده قرار می گرفت و پس از آن که آثار باستانی در شهر توس کشف شد این مجموعه در سال ۱۳۶۱ هجری خورشیدی تبدیل به موزه شد. مقبره فردوسی بسیار شبیه مقبره کوروش در شهر شیراز می باشد.

آرامگاه فردوسی در تاریخ 18 آذر سال ۱۳۵۴ هجری خورشیدی به شماره 1176  در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.