رباط طرق در پنج کیلومتری جاده مشهد به نیشابور قرار داشته و دو کاروانسرایی که متعلق به دوره های صفویه و قاجاریه می باشند، را شامل می شود.
کاروانسرایی که در زمان صفویه تاسیس شد و تا زمان قاجار مکانی بسیار قابل استفاده برای مسافران بوده است و در حال حاضر به عنوان موزه تاریخی و زیارتی کاربرد دارد.
اهمیت این رباط دو ایوانی از آن جهت است که به عنوان آخرین منزل شهر مشهد پس از تپه سلام و محل وداع با مسافران یا استقبال از مسافران محسوب می شده است. کشف حمامی در مجاورت رباط طرق نشان می دهد زائران امام رضا (ع) قبل از ورود به شهر مشهد ضمن استحمام، غسل زیارت نموده و برای پابوسی آن حضرت آماده می شدند. طرق در سال ۱۲۹۸ هجری قمری دارای دو کاروانسرایی بود که هر دو متعلق به عهد صفویان بود. یکی از این کاروانسراها که به شاه عباس صفوی نسبت داده شده، در حال
تخریب بود که به دستور ناصرالدین شاه قاجار به طور کامل خراب گشت و از مصالح آن کاروانسرایی تابستانی ساخته شد. در حال حاضر از کاروانسرای شاه عباس به دلیل تخریب و محو کامل آثار آن هیچ اطلاعی در دست نیست؛ اما کاروانسرای دیگر که به شاه سلیمان صفوی منسوب شده، سالم باقی مانده و ساخت آن را به سال ۱۰۸۰ هجری قمری نسبت می دهند.
در ضلع غربی کاروانسرا یک آب انبار وجود دارد. اطراف این آب انبار نیز چند اتاق وجود داشته که امروزه فقط دو اتاق باقی مانده و بقیه از بین رفته اند. آب انبار یاد شده در بیرون کاروانسرای شاه سلیمان قرار داشته و هم اکنون ورودی آن در داخل کاروانسرای قاجاریه و گنبد آن در خارج از دیوار واقع شده است. سر در ورودی آب انبار دارای تزیینات گچ رسمی بندی شده است.
در ضلع های شمالی و جنوبی و شرق کاروانسرای طرق نیز چند غرفه دیده می شود که به صورت جلو باز طراحی شده تا مسافران بتوانند در فصل تابستان در آن اسکان بگزینند. این که می گویند این مسیر در قرن سوم هجری قمری مسیر حرکت امام رضا (ع) بوده است، به این کاروانسرا ارزش و اعتبار بیشتری می بخشد.
رباط طرق در تاریخ ۲۵ شهریور ماه سال ۱۳۶۳ با شماره ثبت ۱۶۳۶ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.