ویلاتون، اجاره ویلا در شمال کشور

باغ‌موزه قصر، که در گذشته زندان قصر نامیده می‌شد، در محل سابق یکی از قدیمی‌ترین قصرهای پادشاهان قاجار قرار دارد. این موزه، در محل تلاقی خیابان دکتر شریعتی با خیابان عباس آباد واقع شده شده است. زندان قصر، اولین زندان متمرکز شهر تهران بوده و امروزه به عنوان یکی از مراکز فرهنگی، تاریخی و هنری کشور مورد بازدید عموم است.

تاریخچه این عمارت به دوران قاجار برمی‌گردد که در محل آن یکی قصر پادشاهی قرار داشت. این قصر در ابتدای سلطنت فتحعلی شاه و در ۱۲۱۳ هجری قمری ساخته شده بود و در دوران ناصرالدین شاه به یک مرکز نظامی تبدیل شد. بعد از روی کار آمدن حکومت پهلوی، این عمارت مورد استفاده‌های مختلف قرار گرفت، تا این که رضا شاه دستور تخریب کامل آن را داد و زندانی در جای آن ساخت که چون در محل سابق قصر بنا شده بود، زندان قصر نامیده شد. پس از انقلاب، این زندان مدتی محل حبس زندانیان غیرسیاسی بود، اما در سال ۱۳۸۲ به دلیل قرار گرفتن آن در میان شهر و همچنین بافت قدیمی و فرسوده‌اش توسط شهرداری تهران تبدیل به باغ موزه شد. امروزه این مجموعه به عنوان یکی از مکان‌های دیدنی شناخته می‌شود و گردشگران زیادی به بازدید آن می‌آیند.

ساختمان های موجود در این مجموعه، كه در گذشته زندان‌های ترسناكی بوده‌اند، امروزه به فضاهای آرام، با گالری‌های زیبا و آرامش بخش، كتابخانه‌ها، آمفی‌تئاترها، كافه‌ها و رستوران‌هایی مدرن تبدیل شده‌اند كه باعث جذب ساكنان اطراف شده و همچنین این مجموعه را مكانی برای اجتماع تمامی ساكنین شهر تهران کرده‌اند.

موزه زندان قصر، با ۱۹۲ اتاق پنج‌نفره و ۹۶ اتاق تک‌نفره و چندین مکان متنوع دیگر، بخش‌های دیدنی و جذابی دارد. به غیر از مشخصه‌های مربوط به خود زندان، مثل در آهنی کشویی، اتاقک‌های کوچک برای کنترل ورود و خروج زندانیان و راهروهای تنگ و تاریک، موزه دیگری درون این مجموعه وجود دارد که می‌توان از آن بازدید کرد و موزه مارکوف نام دارد. این موزه، در سال ۱۳۰۸ شمسی به دستور رضاشاه و توسط یک معمار روسی به نام مارکوف ساخته شده و در بخشی از این موزه، خودروهای کلاسیک و بسیار زیبا به نمایش گذاشته شده‌اند.

از بخش‌های دیدنی دیگر موزه زندان قصر می‌توان به زورخانه زندان، بند تاریخ (محل نگهداری اسناد و یادگاری‌های به جا مانده از تاریخ معاصر ایران)، دستگاه‌های قدیمی تلگراف و ضبط صدا، لباس قاجاری مرواریدی، سالن فرخی یزدی، نگارخانه ملک‌الشعرای بهار، نیایشگاه، باغ ایرانی، بخش زندان سیاسی، مدارک مربوط به هویت انقلابیون به همراه اعلامیه‌های انقلابی و سلول‌های بازسازی شده اشاره کرد که همگی از نظر تاریخی اهمیت بسیار دارند.