مدرسه دارالفنون توسط میرزا تقی خان امیرکبیر در زمان ناصرالدین شاه قاجار تاسیس شد. این مدرسه در خیابان ناصرخسرو و در مرکز تهران قرار دارد. بنای بزرگ و تاریخی این مدرسه از پنجاه کلاس مختلف تشکیل شده که در آن به ترویج علم و فرهنگ پرداخته می شد و به عنوان اولین مدرسه ای است که فعالیت خود را در ایران شروع کرد. مدرسه دارالفنون تهران در ششم دی ماه سال ۱۲۳۰ هجری شمسی، سیزده روز پیش از قتل امیرکبیر با حضور ناصرالدین شاه، آقا خان نوری صدر اعظم جدید و گروهی از دانشمندان و معلمین ایرانی با سی نفر شاگرد به صورت رسمی آغاز به کار کرد.
در تمامی اتاق های این مدرسه کنده کاری ها و گچبری های زیبایی انجام شده که از نظر اندازه دقیقا شبیه یکدیگر هستند. جلوی هر یک از اتاق های دارالفنون یک ایوان ساخته شده و تمامی اتاق ها به شکل مربع با طول و عرض چهار متر می باشد. قسمت کف کلاس ها از سنگ پوشانده شده بود و در زمان قدیم دانش آموزان بر روی فرش هایی که به روی سنگ ها پهن شده بود می نشستند. قسمت شرقی این بنا در سال ۱۲۳۰ هجری شمسی به اتمام رسید. هشتاد سال پس از فعالیت این مدرسه و در سال ۱۳۰۸ هجری شمسی ساختمان مدرسه به دستور اعتمادالدوله وزیر وقت تخریب شد و ساختمان فعلی با نقشه مهندسی روسی ساخته شد.
ساختمان دو طبقه جدید مدرسه در زمینی مستطیل شکل بنا شده است و در راس هر چهار ضلع، چهار پلکان مارپیچی طبقه پایین را به طبقه بالا وصل می کند. در وسط حیاط مدرسه هم حوض بزرگی با معماری جدید قرار دارد.
بنای کنونی سی و دو کلاس دارد. دوازده کلاس در دو طبقه ضلع شرقی و به همان اندازه در ضلع غربی و هفت کلاس در دو طبقه در ضلع شمالی واقع شده است. سالن های نمایش و غذاخوری نیز در ضلع جنوبی ساخته شده اند که احتمالا این دو سالن باید از همان بناهای اولیه دارالفنون باشد. این مدرسه دو در ورودی دارد که یکی در خیابان باب همایون و دیگری در ضلع شرقی و خیابان ناصر خسرو واقع شده است. ورودی ناصرخسرو، همان ورودی اصلی است. حیاط مدرسه و دو سر در مدرسه از قدیمی ترین بخش های این بنا هستند.
این مدرسه توسط آثار باستانی کشور حفظ شده و به همین دلیل هر ساله مورد بررسی قرار می گیرد تا تمامی بخش های آن بافت اولیه خود را حفظ کنند.
مدرسه دارالفنون در تاریخ ۱۱ شهریور ماه سال ۱۳۷۵ با شماره ثبت ۱۷۴۸ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت.
_01.jpeg)
_01.jpg)
.jpg)