ارگ بم، یکی از مشهور ترین آثار تاریخی ایران است که در استان کرمان، جنوب شرقی حاشیه كویر لوت قرار دارد. این اثر کهن نمونه‌ای بی‌نظیر از ساختار دفاعی در ایران است که روزگاری یک حصار بسیار مستحکم بود و مناطق شرقی ایران را از خطر دشمنان می‌رهاند. ارگ بم به عنوان بزرگ‌ترین سازه خشتی جهان شناخته می‌شود که زلزله 6 ریشتری که در سال 1382 رخ داد، سبب نابودی 80 درصد از کل این سازه شد. به دنبال این حادثه سازمان یونسکو آن را در فهرست میراث در خطر قرار داد. سرانجام کمک های مالی و فنی که از طرف سازمان جهانی یونسکو و برخی از کشور های عضو آن مانند ژاپن، فرانسه و ایتالیا صورت گرفت، این سازه مرمت و استحکام بخشی شد. سرانجام سازمان یونسکو در سال 1392 آن را از فهرست میراث در خطر خارج نمود.
درباره زمان ساخت این سازه عظیم اختلاف نظر وجود دارد. برخی آن را مربوط به دوره هخامنشیان و برخی به دوره اشکانیان نسبت می‌دهند. اما به احتمال بسیار، زمان ساخت ارگ بم سده پنجم قبل از میلاد بوده است. البته برخی از قسمت های این ارگ، در دوره های تیموری تا قاجار ایجاد شدند. از جمله ویژگی های فوق العاده این سازه، وجود برج و بارو و چندین محله مسكونی که به یکدیگر متصل هستند، ترکیب مهندسی های باد و آب به جهت ایجاد تهویه مطبوع طبیعی، سیستم آبرسانی، قرارگیری ارگ بر روی تپه‌ای بلند، قرار گرفتن مقر حکومتی در بالاترین نقطه قلعه و... می‌باشد. این ارگ به دو بخش کلی رعیت نشین و حکومت‌نشین (بخش علیا) که به عنوان مرکز فرماندهی سیاسی و نظامی کاربرد داشت، تقسیم می‌شد که در هر یک بنا هایی با کاربرد به خصوص ایجاد شده بودند. این بخش ها توسط دیوار های تو در تو از یک دیگر جدا شده‌اند. مساحت کل ارگ 18 هزار متر مربع محاسبه گردیده که با دیوار های مرتفع 6 متری احاطه شده است. تا یک قرن پیش مردمانی در محلات این ارگ سکونت داشتند و تا سال 1850 میلادی هم این ارگ از مکان های پر رونق به حساب می‌آمد. یکی از دلایلی که سبب رونق این مکان شده بود قرار گرفتن آن در مسیر جاده ابریشم می‌باشد. اما مدتی بعد متروکه شد که علت این اتفاق هنوز مشخص نیست.
ارگ بم کرمان در روز 1 فرورودین ماه سال 1345 با شماره ثبت 519 به فهرست آثار ملی ایران و در سال 2004 میلادی به فهرست میراث جهانی یونسکو افزوده شد.
برای بازدید از ارگ بم به استان کرمان، بم، جنوب رودخانه پشت رود (رودخانه بم) سفر نمایید.
.jpg)
.jpg)
