پل چالانچولان یکی از پل های تاریخی در استان لرستان می‌باشد که گویا از دوره فرمانروایی صفویه برجای مانده است. بنای اولیه پل مذکور به دوره ساسانیان باز می‌گردد که به مرور زمان تخریب شده بود. سپس پادشاه صفوی، پل کنونی را بر روی آن پل کهن بنا نمود. در سال های اخیر به دلیل اهمیت تاریخی آن، اداره کل میراث فرهنگی استان اقدام به تعمیر این سازه و نورپردازی در آن نمود. همچنین با ایجاد یک پل در کنار این سازه، از عبور بیشتر اتومبیل ها از روی آن که در گذشته صورت می‌گرفت، ممانعت شد. در کنار این سازه جاده‌ای وجود دارد که آن را به عنوان جاده قدیم بروجرد به خوزستان و اصفهان می‌شناسند. در زیر پل چالانچولان رودخانه پر آب سزار جاری می‌باشد که در این منطقه طبیعی زیبا را پدید آورده است. طول این پل حدود 120 متر و عرض آن 6 متر محاسبه کرده‌اند. از سنگ برای ساخت پایه ها تا ارتفاع یک متری و از آجر برای ساخت بدنه پل چالانچولان استفاده شده است. این پل دارای شش طاق چشمه آجری می‌باشد و با در نظر گرفتن مسیر آب رودخانه سزار، موج شکن های آن را در سمت شمال غربی سازه تعبیه نموده‌اند. دو دیواره از جنس آجر در دو سمت باند عبور پل دیده می‌شود که هر یک 90 سانتیمتر ارتفاع دارند. کاربرد این دیواره ها صیانت از عابران در هنگام عبور از پل و جلوگیری از سقوط آن ها است. منطقه‌ای که پل چالانچولان در آن واقع شده، دارای یک دشت وسیع، زیبا و بکر است که مردمان آن را دشت سیلاخور می‌نامند. تماشای منظره این منطقه از بالای پل به همه گردشگران توصیه می‌شود.
این سازه در روز 16 آذر ماه سال 1376 با شماره ثبت 1946 به فهرست آثار ملی ایران افزوده شد.
برای بازدید از پل چالانچولان به استان لرستان، شهرستان بروجرد، جاده بروجرد به درود، روستای گاراژ، کنار پاسگاه انتظامی چالانچولان مراجعه نمایید. جاذبه های گردشگری و طبیعی بسیار دیگری مانند مسجد سلطانی، مسجد جامع، منطقه گلدشت، تپه چغا، شاهزاده ابوالحسن، امامزاده جعفر، چشمه سراب کرتول و موزه اسناد مردم شناسی در نزدیکی این پل و در شهرستان بروجرد وجود دارند که می‌توان از آن ها نیز بازدید نمود.
_01.jpeg)
.jpg)
