ویلاتون، اجاره ویلا در شمال کشور

از جاذبه های تاریخی استان اردبیل می‌توان به کاروانسرای قانلی بلاغ اشاره نمود. این بنای تاریخی از دوره فرمانروایی صفویان (احتمالا از زمان شاه عباس) به یادگار مانده و بازرگانان ایرانی از آن به عنوان پناهگاه استفاده می‌کردند. برخی آن را با عبارت کاروانسرای شاه عباسی نیز می‌نامیدند. از آن جایی که این بنا در گذشته کنار جاده ابریشم قرار گرفته بود، اهمیت بسیار زیادی داشت. حدود ۸۰ سال پیش نیز جمعی از عشایر منطقه که به این مکان کوچ می‌کردند در کاروانسرا ساکن می‌شدند. نقطه‌ای که کاروانسرای مذکور در آن واقع شده دارای ارتفاع 1550 متری از سطح دریا است. در ایوان جنوبی، درب ورودی بنا دیده می‌شود. کاروانسرا ۲۴ اتاق را در خود جای داده که همگی دور تا دور حیاط قرار گرفته‌اند. کاروانیان در این اتاق ها به استراحت می‌پرداختند و کالا های خود را تبادل می‌کردند. اتاق ها به صورت کوچک و گرم طراحی شده‌ بود تا کاروانیان از سرمای هوا در امان بمانند. بر روی یکی از دیوار های هر اتاق طاقچه‌ای به چشم می‌خورد که محل قرار دادن وسایل کاروانیان بوده است. دیگر بخش های این مکان شامل ۸ شترخان و بارانداز به عنوان محل نگهداری شتر ها، ۴ فضای خدمت رسانی مخصوص کالا ها و ۳ حجره دیگر که به عنوان محل استقرار نگهبان و همراهان کاربرد داشتند و در میان دو شتر خان واقع شده بودند، می‌شد. کاروانسرای قانلی بلاغ به صورت تالاری شبیه به مستطیل طراحی گردیده که حیاط آن بسیار وسیع است‌. این حیاط به وسیله طاق های رومی که حالتی گهواره‌ای دارند، پوشیده شده‌اند. سبک معماری به کار رفته در این بنا، سبک چهار ایوانی که شیوه رایج در ساخت سایر سازه های دوره صفویه بوده، می‌باشد. یک دروازه ورودی در ضلع شرقی کاروانسرا وجود دارد که دارای ۴ متر پهنا و ۳.۵ متر درازا می‌باشد و در جناحین آن سه اتاق قرار گرفته است. هیچ تزیینی بر روی نمای خارجی ساختمان به چشم نمی‌خورد. تنها در ضلع شمالی دروازه اصلی تزییناتی که شبیه به لوزی هستند و از آجر های سوخته به وجود آمده‌اند، دیده می‌شوند.

این بنای تاریخی با شماره ثبت 19016 در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد.

برای بازدید از کاروانسرای قانلی بلاغ به استان اردبیل، شهرستان مشگین شهر، بخش ارشق، روستای مرزی قانلی بولاغ مراجعه نمایید. سمت شمال و شرق این کاروانسرا به کشور آذربایجان منتهی می‌گردد. متاسفانه مسیر دسترسی به این مکان صعب‌العبور است و به دشواری می‌توان از آن گذر نمود. بخشی از مسیر نیز ماشین رو نیست و باید به صورت پیاده طی شود.