ویلاتون، اجاره ویلا در شمال کشور

بر طبق برخی سوابق موجود، جایگاه سوخت آبادان اولین جایگاه سوخت در ایران است که در سال ۱۳۰۶ هجری شمسی (۱۹۲۷ هجری قمری) در شهر آبادان ساخته شد. در آن زمان ابتدا در این جایگاه سوخت، فقط نفت سفید توزیع و به فروش می‌رسید و حلب‌های پر از مواد نفتی فروخته می‌شدند. بعدها با گذر زمان و با پیدایش و ساخت اتومبیل‌ها، جایگاه سوخت آبادان به پمپ بنزین مبدل شد. آن زمان هنگام سوختگیری، فرآورده‌های نفتی که در مخازن نگهداری می‌شدند، با تلمبه‌های دستی به ظروف پیمانه‌ای انتقال داده و سپس طبق میزان نیاز مصرف‌کنندگان، به آنها سوخت تحویل داده می‌شد.

پس از آنکه وزیر با راه‌اندازی موزه نفت در آبادان موافقت نمود، این جایگاه سوخت برای موزه شدن در اولویت صنعت نفت قرار گرفت. به همین خاطر مراحل مطالعاتی و پژوهش‌های آن و همچنین شناسایی و جمع‌آوری اشیاء قدیمی که مرتبط به آن باشند شروع و در دی ماه سال ۱۳۹۴، موزه بنزین خانه آبادان وارد مرحله اجرایی شد. سرانجام پس از ماه‌ها کار و فعالیت شبانه روزی، روز ۲۸ بهمن ماه سال ۱۳۹۵ این موزه با حضور برخی مسئولان نظیر معاون وزیر و مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی و سایر مسئولان استانی و مقامات شهری بهره‌برداری شد.

موزه بنزین خانه آبادان با برخورداری از ۱۸۵۶ متر مربع مساحت، با جایگاه پمپ بنزین جدید شهر همجوار و در مقابل شورای شهر آبادان قرار گرفته است. موزه بنزین خانه آبادان، یک ساختمان اصلی به همراه دو ساختمان جانبی می‌باشد. ساختمان شماره یک، ساختمان اصلی موزه است که به خاطر سبک معماری که دارد از دیگر ساختمان‌ها متمایز می‌شود. این ساختمان شش ضلعی بوده و نزدیک به ۹۰ سال از زمان ساخت آن می‌گذرد. همچنین در ابتدا تنها ساختمان جایگاه سوخت آن زمان به شمار می‌رفت. آجرهای به کار رفته در این ساختمان از نوع آجرهای بغدادی هستند و برای بازسازی و مرمت بنا بسیار سخت یافت شدند. همین ساختمان  دو سالن کوچک دارد که در هر کدام اشیای خاص و ویژه‌ای در معرض نمایش گذاشته شده است. این اشیا نظیر بشکه، قیف، پیمانه نفت، انواع کیل و حلب، تصاویری از جایگاه‌های سوخت قدیمی و ۱۲ عدد نازل بنزین قدیمی می‌باشد.

ساختمان شماره ۲، ساختمانی در ضلع شمال غربی موزه است که قدمت آن به ۶۰ سال پیش بازمی‌گردد و دارای ۴ سرسرا می‌باشد. متأسفانه از حدود ۲۰ سال پیش این بنا به دلیل فرسودگی به انبار تبدیل شده است.

در محوطه میان ساختمان یک و دو، دو مخزن پرچی بزرگ به چشم می‌خورد که از اجزای تشکیل دهنده این موزه محسوب می‌شوند. آن زمان که این جایگاه ساخته شد، نفت سفید را با حلب‌های ۲۰ لیتری حمل می‌کردند و با کیل یا پیمانه در اندازه‌های متفاوت مثلا از ۱ لیتر تا ۱۵ لیتر با استفاده از قیف توزیع می‌کردند. ولی سنگین بودن و سختی کار با حلب و قیف باعث شد تا دست‌اندرکاران آن زمان،  مخزن بزرگی را در آن مکان قرار دهند.

در ضلع شمال شرقی موزه، ساختمان چای خانه قرار دارد و بخش دیگر موزه شامل فضای باز و محوطه بیرونی می‌شود که مزین به گیاهان و درختان بومی است.