یکی از آتشکده های شهرستان طارم آتشکده پیرچم می باشد که محل قرار گرفتن آن در کنار جاده آب‌بر به گیلوان است. ساکنین روستا های این منطقه، آتشکده مذکور را با نام پیر می شناسند. همچنین به دلیل وجود چهار طاق در این سازه همانند دیگر آتشکده های طارم، آن را چهار طاقی نیز می نامند.
این بنای تاریخی نزدیک به روستایی به همین نام است که فاصله‌شان تنها ۱۰۰ متر می باشد. در قسمت های شمالی و جنوبی آن، خانه های روستایی قرار دارند. در بخش غربی بنا نیز رودخانه و کشتزار های حاشیه روستا ها به چشم می خورد. در زیر این آتشکده، یک تپه وجود دارد و محل دقیق بنا، منتهی الیه تپه می باشد. در مقابل این تپه رودخانه‌ای به نام قزل اوزون نیز جاری است. از پلانی به شکل چلیپایی یا صلیبی برای ایجاد این بنا استفاده شده که احتمالا در دوره ساسانیان انجام شده بود.
البته با توجه به شواهد موجود و دقت به شکل و نقشه بنا، می توان آن را به دوره میانی اسلام نیز مربوط دانست که به صورت یک آرامگاه در کنار گورستان ایجاد شده بود.
مصالحی که در ایجاد این بنا به کار رفته شامل سنگ و ساروج می شود. ابعاد آتشکده پیرچم ۴ متر در ۴ متر می باشد و سقف آن با گنبدی که از لاشه سنگ تشکیل گردیده، پوشیده شده است. در اطراف این بنا گورستانی کهن واقع شده که بخش های زیادی از تپه را شامل می شود. گفته شده قدمت گورستان مذکور به دوران متاخر اسلامی باز می گردد.
بقایای بر جای مانده از آتشکده پیرچم، تنها شامل چندین دیوار، قطعات شکسته آجر، لاشه سنگ و ملات خشک شده، می باشد. دلیل آن، دخل و تصرفاتی است که در سده های اخیر اتفاق افتاد. از نظر ترکیبات، می توان بنای مذکور را با آتشکده نیاسر کاشان مقایسه نمود. تفاوتی که میان این دو است، استفاده از لاشه سنگ به جای آجر در بنا می باشد.
یک محراب با طاق قوسی داخل این بنا دیده می شود که در نقطه میانی دیوار جنوبی آن قرار دارد. در چهار طاقی پیرچم کاوش هایی به صورت غیرمجاز صورت گرفته بود که سبب شد کف کچی در عمق ۲۰ سانتی متری از سطح بقایا نمایان شود.
آتشکده پیرچم در روز ۱ مهر ماه سال ۱۳۵۳ با شماره ثبت ۹۸۴ به فهرست آثار ملی ایران افزوده شد.
برای بازدید از این بنای تاریخی به استان زنجان، شهرستان طارم، بخش مرکزی، دهستان آب‌بر، ۱۰۰ متری روستای پیرچم مراجعه نمایید.
.jpg)
_01.jpg)
_01.jpeg)